“โกดังอิฐแดง” ที่ถูกสร้างขึ้นเรียงกันสองอาคารทางทิศตะวันตกของท่าเรือซึรุงะถือเป็นสถาปัตยกรรมอิฐชั้นนำในจังหวัดฟุคุอิ วันที่ 1 ปี 2009 อาคารทิศเหนือ อาคารทิศใต้ และรั้วอิฐถูกขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้โดยขึ้นทะเบียน ในสมัยนั้นที่ได้มีการสร้างอาคารขึ้นในปี 1905 โดยการออกแบบของวิศวกรชาวต่างชาติได้ใช้เป็นโกดังเก็บน้ำมันและไม่กี่ปีมานี้ได้ถูกใช้เป็นโกดังเก็บสาหร่ายคอมบุ ในเดือนตุลาคม ปี 2015 ได้มีการปรับปรุงบ้านเรือนตั้งแต่ยุคปลายเมจิถึงยุคต้นโชวะของซึรุงะให้ฟื้นขึ้นมาด้วยการเปลี่ยนรูปแบบให้เป็นสิ่งอำนวยความสะดวกในการท่องเที่ยวแบบใหม่ที่สามารถเพลิดเพลินไปกับประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และอาหารการกิน โดยการจัดทำ “ร้านอาหารที่มีเสน่ห์เฉพาะในแบบซึรุงะ” กับ “ไดโอรามาของทางรถไฟและท่าเรือ” ขึ้นเพื่อสร้างความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์และความสนุกสนานให้เกิดขึ้น และนอกจากโกดังอิฐแล้ว ทางด้านข้าง “อาคารคิราเมคิมินาโตะ” ยังมีกลุ่มโกดังที่ทำหน้าที่ชวนให้นึกถึงบรรยากาศเรโทรของโชวะอีกด้วย

กลุ่มโกดังใกล้ๆโกดังอิฐแดงซึรุงะ
โกดังซึรุงะเก่า (โกดังชินมินาโตะหมายเลขที่ 1 - 3　บริษัทโกดังซึรุงะเก่า)
เป็นโกดังเก่าที่ได้สร้างขึ้นเมื่อปีโชวะที่8(1933)โดยการสร้างบนพื้นที่ถมซึ่งได้ถูกขยายออกมาจากการสร้างท่าเรือซึรุงะช่วงที่2ซึ่งสร้างเสร็จในปี ปีโชวะที่ 7 (1932) รูปลักษณ์ภายนอกได้รับอิทธิพลแบบโมเดิร์น นอกจากนี้ยังตกแต่งด้วยอิฐสเปนที่มีลักษณะพิเศษและปูกระเบื้อง หลังจากสร้างเสร็จจึงถูกเรียกว่า “โกดังแบบโมเดิร์น” และหลังจากที่มีการพัฒนาท่าเรือซึรุงะช่วงที่ 2 ก็คาดหมายว่าจะมีการเพิ่มของจำนวนของที่ต้องจัดส่ง จึงได้ถูกออกแบบให้สามารถต่อเติมได้ในชั้น 2 และฝั่งตะวันตกมาตั้งแต่แรกสร้าง

เป็นโกดังเก่าที่ได้สร้างขึ้นเมื่อปีโชวะที่ 8 (1933) โดยการสร้างบนพื้นที่ถมซึ่งได้ถูกขยายออกมาจากการสร้างท่าเรือซึรุงะช่วงที่2ซึ่งสร้างเสร็จในปี ปีโชวะที่ 7 (1932) รูปลักษณ์ภายนอกได้รับอิทธิพลแบบโมเดิร์น นอกจากนี้ยังตกแต่งด้วยอิฐสเปนที่มีลักษณะพิเศษและปูกระเบื้อง หลังจากสร้างเสร็จจึงถูกเรียกว่า “โกดังแบบโมเดิร์น” และหลังจากที่มีการพัฒนาท่าเรือซึรุงะช่วงที่ 2 ก็คาดหมายว่าจะมีการเพิ่มของจำนวนของที่ต้องจัดส่ง จึงได้ถูกออกแบบให้สามารถต่อเติมได้ในชั้น 2 และฝั่งตะวันตกมาตั้งแต่แรกสร้าง

โกดังไม้ (โกดังชินมินาโตะหมายเลขที่ 4 - 7　บริษัทโกดังซึรุงะเก่า)
คลังสินค้าริมน้ำซึ่งเกิดภัยพิบัติจากการโจมตีทางอากาศที่ซึรุงะ หลังจากสงครามจบจึงได้รับการฟื้นฟู แต่จากการขาดวัตถุดิบทำให้มีขนาดที่ไม่เท่ากัน ข้างในก็มีองค์ประกอบแบบคลังเก็บสินค้าบ้าง แบบตะวันตกบ้าง จึงทำให้โครงสร้างมีความแตกต่างกัน